Για ποιον χτυπούν οι καμπάνες;

Έχεις παράπονο αγαπητή Μαρία; Όμως, αυτή την εποχή πρέπει να είναι ωραίος ο καιρός στη Νέα Υόρκη. Βγες από εκείνο το κτήριο που είναι φωλιά των τζίνι και περπάτησε λίγο στην άκρη του ποταμού. Κοίτα το Μανχάταν από μακριά. Βγάλε μια selfie. Στείλε την στην Κύπρο. Έχεις παράπονο αγαπητή Μαρία; Κατήγγειλες στα Ηνωμένα Έθνη τον κατακτητή σου; Τι έκανε πάλι; Πέραν των δύο χιλιάδων παραβιάσεων στον αέρα; Πέραν των εκατό παραβιάσεων στη θάλασσα; Στρατιωτικές ασκήσεις; Παραβιάζει την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας; Πρέπει να αστειεύεσαι πολύ. Μα τον Θεό είναι σαν αστείο. Τώρα παραβιάστηκε η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μαρία; Μήπως αυτό το νησί δεν βρίσκεται υπό κατοχή εδώ και πενήντα χρόνια; Το έγραψα προ πολλού σε αυτή την εφημερίδα: «Ήρθαν. Έχυσαν αίμα. Τη μοίρασαν. Έμειναν». Υπάρχει κάτι άλλο να λεχθεί πέρα από αυτό;

Φυσικά πάλι αν θα καταγγείλεις, κατάγγειλε. Δεν έχω ένσταση. Διαμαρτυρήσου. Μήπως δεν υπάρχουν πράγματα για να διαμαρτυρηθεί κανείς σε αυτό το νησί; Αν δεν υπάρχει ελευθερία, να διαμαρτυρηθούμε. Αν δεν υπάρχει δημοκρατία, να διαμαρτυρηθούμε. Να διαμαρτυρηθούμε για τον ρατσισμό. Να διαμαρτυρηθούμε για τη βία κατά της γυναίκας. Πριν χρόνια είχε θελήσει και ένας ποιητής μας να διαμαρτυρηθεί για τη δημοκρατία. Είχε πει το εξής:

«Θέλησε η μάνα μου

Θέλησε ο κύρης μου

Έγινα εγώ

Θέλησε η μάνα σου

Θέλησε η κύρης σου

Έγινες εσύ

Κανείς δεν με ρώτησε

Εσένα καθόλου

Τι δουλειά είναι αυτή μωρέ

Περπάτα όμορφή μου

Να πάμε στα Ηνωμένα Έθνη

Μήπως δηλαδή πέθανε η δημοκρατία;

Να διαμαρτυρηθούμε».

Υπάρχει και στη Νέα Υόρκη ένας τοίχος των δακρύων, όπως ο τοίχος των δακρύων στην Ιερουσαλήμ. Κλαίνε οι Σύροι. Κλαίνε οι Υεμενέζοι. Κλαίνε οι Ιρακινοί. Οι Ασιάτες, οι Αφρικανοί, οι Λατινοαμερικανοί, όλοι κλαίνε. Ο βασιλιάς των καουμπόηδων κοιτάζει συνεχώς. Πατάει ένα κουμπί ο Bill Gates. Ένα κουμπί ο Elon Musk. Και ένα κουμπί ο Zückemberg. Δεν υπολογίζω τους Rockefeller και Rotschild. Να μείνουν σε μια άκρη και ο κ. Ford και ο McDonald’s. Άλλη είναι η δική τους θέση. Όμως, πες εσύ αγαπητή Μαρία. Μίλα για την κατοχή. Μίλα για την εισβολή. Χάλασε και η δημογραφική μας δομή και η ισορροπία μας Μαρία. Μειώθηκαν ακόμα και τα πουλιά μας. Αυξήθηκαν οι ψυχασθενείς μας. Καήκαμε στη φωτιά. Ζεματιστήκαμε στην κατάπαυση του πυρός. Γι’ αυτό μίλα. Μειώθηκε ακόμα και η σοδιά των ελιών μας φέτος. Έμειναν πάνω στα δέντρα τα εσπεριδοειδή μας. Όποιος έριξε φαρμάκι στη ρίζα τους, έριξε και στη ζωή μας. Πες να μη μας κάνουν ξανά ένα τέτοιο δημοψήφισμα. Σε κανένα δημοψήφισμα δεν θα βγουν δύο ναι για δύο κράτη εδώ. Το όνομά μας είναι Havet. Havet σημαίνει «Hayır-Evet» (Ναι-Όχι). Εγώ δεν μπορώ να τους το εξηγήσω. Εξήγησέ τους εσύ. Να κοπιάσουν λίγο και σε εμάς. Να πιούμε καφέ. Να τους κεράσουμε λίγο κανταΐφι, λίγο σουτζούκο. Να φάμε ένα σουβλάκι εναρμονισμένο με τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής. Να τραγουδήσουμε στη νεκρή ζώνη με μια χορωδία. Μίλησέ τους για τις ελιές μας. Είμαστε πρώτοι στον κόσμο.

Αχ Μαρία, αχ. Αν εσύ έχεις παράπονο, εγώ έχω πιο πολύ παράπονο από εσένα. Για τα τραπέζια των συνομιλιών που έστησαν. Για τους μεσολαβητές που έστειλαν. Οπλισμένα και μη drones κάνουν γύρους πάνω από το κεφάλι μας; Πολεμικά τζετ πετάνε από πάνω μας; Αντιτορπιλικά περνούν από τις θάλασσές μας; Ρώτησε αγαπητή Μαρία. Ρώτησέ τους. Για ποιον χτυπούν οι καμπάνες;

politis.com.cy

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Scroll Up